Łk 1, 37

Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego.

/Łk 1, 37/

Są czasami sytuacje, które wynikają spontanicznie i ciężko jest nam się z nimi pogodzić, a kiedy już uda nam się to wszystko poukładać Ten z Góry postanawia zrobić nam niespodziewaną niespodziankę i pozytywnie nas zaskoczyć. Słowami przewodnimi dzisiejszego posta, są słowa z Ewangelii z dnia wczorajszego, które pomimo tego, że są znane wczoraj podczas Mszy Świętej mnie niesamowicie uderzyły. Czy nie jest tak, kiedy czegoś naprawdę potrzebujemy Bóg nam to daje? Czasami wydaje się, że Bóg nie słucha naszych próśb, ale on je słyszy, ale wie, że to o co prosimy nie do końca jest tym czego sam od nas chce, dlatego czasami robi nam na przekór. Czasami na efekt jakieś prośby musimy czekać dłuższy czas, ale radość jest nieopisana.

Parę spraw się wydarzyło w moim życiu, które stały się pretekstem do tego posta. Pierwszą jest fakt odnowienia pewnej zerwanej znajomości, nie będę tego dłużej rozwijała, bo to sprawa osobista, ale widzę w tym Bożą rękę. Drugim, choć nie do końca jest to jeszcze sprawa zakończona jest propozycja, którą dostałam, bardzo chciałam pojechać w tym roku na rekolekcje z różnych względów nie mogłam, ale pojawił się cień nadziei, że może w tym roku będę mogła przeżyć rekolekcje i to w dodatku takie, na które nie dane było mi pojechać, bo przecież dla Boga nie ma nic niemożliwego! 

Wystarczy trochę wiary i cierpliwości, a także pokory, aby spełniło się to o co prosimy, oczywiście nie zawsze z pokorą przyjmujemy to co daje nam Bóg, ale trzeba starać się to robić, bo Ten z Góry potrafi nas czasami niesamowicie zaskoczyć i to w takim momencie, kiedy się tego nie spodziewamy.